هویت ملی در اسناد فرادستی جمهوری اسلامی ایران
انقلاب اسلامی که سویه پرشدت فرهنگی و هویتی داشت، در کنار اهداف و دعاوی سیاسی، شالوده‌ریزی بنیان‌های هویتی نوینی را هدف‌گذاری کرد که به‌طور ماهوی با مبانی معرفتی و هویتی باستانگرایانه، ناسیونالیستی و مدرنیستی، ناهمساز و حتی نسبتی آنتاگونیستی داشت. از همین رو در موقعیت و فضای ایدئولوژیک و تنشآلود سیاسی و رقابت گفتمان‌های هویتی سال‌های تدوین قانون اساسی و متعاقباً سایر اسناد فرادستی مانند برنامه‌های توسعه و سند چشم‌انداز بیست‌ساله، کوشید گفتمان هویتی خود را در منصب و مسند هژمونیک بنشاند. اگرچه در بستر تحولات چندوجهی چهل سال گذشته و همراه با فرازوفرود گفتمان‌های سیاسی در ساحت جامعه، وزن عناصر و مؤلفه‌های هویت ملی ایرانی در میدان برنامه‌نویسی و سیاست‌گذاری دستخوش برخی دگردیسی‌های معنادار شده است، و در بعضی ادوار رویکرد هم‌نشینی مؤلفه‌های هویتی و در برهه‌هایی دیگر رویکرد جانشینی در ساحت رسمی تعقیب شده و چیرگی یافته است، و صرف‌نظر از این‌که ساحت اجتماعی غیررسمی در برابر ساحت سیاسی رسمی چه کناکشی از خود نشان داده است، تحلیل میزان اهمیت و برجستگی عناصر هویت ملی ایرانی در اسناد فرادستی نظام جمهوری اسلامی ایران، پژوهش منبع:
تاریخ خبر: 1398/5/8 سهشنبهتعداد بازدید کل: 322 تعداد بازدید امروز: 1